گسترش شعار” نه به جمهوری اسلامی” و اجتماعی شدن خواسته ” گذار از رژیم جمهوری اسلامی“ و اتحاد اکثریت قاطع مردم ایران حول این خواسته های حداقلی، کلیت رژیم جمهوری اسلامی اعم از رهبر این رژیم و همه جناح ها و چهره های گوناگون آن را به وحشت انداخته، وحشت از سه چیز:
۱- فریاد دادرسی به جنایاتی که درخلال ۴۱ سال انجام داده اند، خون هایی که ریخته اند، جان هایی که شکنجه کرده اند، حق هایی را که پایمال کرده اند ، به حریم هایی که تجاوز کرده اند، بدون تردید بی پاسخ نخواهد ماند، صدای دادخواهی از همه طرف بلند شده است. سقوط رژیم جمهوری اسلامی در بستر دادخواهی و اجرای عدالت رخ خواهد داد. پرده های سیاه کنار زده خواهد شد، نور عدالت در اطاق های تاریک شکنجه و کشتار خواهد تابید و دادگاه های عادلانه بر ۴۱ سال بی عدالتی فاشیسم مذهبی و تبعیض های تو در توی یکی از پلید ترین و فاسد ترین رژیِم های تاریخ ایران حکم خواهد راند. تصور چنین محکمه ای رعشه بر اندام جنایتکاران انداخته است.
۲- قطع شدن بستر ۴۰ سال ثروت اندوزی، اختلاس های میلیاردی، تصاحب زمین ها، تصرف منابع و ثروت های طبیعی، تصرف کوه ها و دست اندازی به بود و نبود ملتی تحت ستم و برچیده شدن ” خوان یغمای” آقازاده هایی که پشت شان از خوردن اموال مردم پروار شده است، همان هایی که ژن های برتر” اصلاح طلب و اصول گرا نام گرفته اند.
۳- از ضربات تاریخی نابود کننده ای که مردم ایران بر مظاهر مذهبی که رسالتی به جز تحمیق توده ها، جهالت پراکنی، خرافه سازی، از خود بیگانه سازی و اشاعه آپارتاید مذهبی، دینی، جنسیتی و طبقاتی ندارد، خواهند زد که نمونه های آن را در قیام های دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ مشاهده کرده ایم.
رژیم جمهوری اسلامی برای جلوگیری از آن قیامتی که رخ خواهد، برای استمرار حیات مرگ آفرین خود و به قول خوشان ” حفظ نظام ” به هر عملی که ممکن باشد دست می زند. آنان اگر مجبور باشند حاضرند میلیون ها نفر را بکشند و در کوچه ها و خیابان ها خون بیگناهان را جاری کنند تا بمانند. آنان حاضرند به هر گونه قراردادی خفت بار تن بدهند تا بمانند. سقوط آنان، در عادلانه ترین حالت به جز عقوبت اعمال، افول مرگ بار عقیدتی آنان را به همراه خواهد داشت. سئوال این است که چه باید کرد تا این قیامت را به تاخیر انداخت؟
اعلام کاندیداتوری ” مصطفی تاج زاده ” از چهره های شاخص ” سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی “، سازمانی که در خلال دهه ۶۰ دستش به خون جوانان بیشماری آغشته شده ، پاسخ نظام به این سئوال است.
تاج زاده می گوید : پس از مشورت با دوستان و شنیدن سخن موافقان و مخالفان، سرانجام به دلیل آنکه مزایای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ را بیشتر از زیان‌های آن دیدم، تصمیم به انتشار بیانیه اعلام حضور گرفتم. به یاری خداوند مهربان به زودی برنامه اجرایی‌ام را منتشر خواهم کرد.
این بدین معنی هست که کلیت رژیم از رهبر گرفته تا استمرارطلب و اصول گرا بر کاندید شدن او توافق کرده اند، زیرا گمان می کنند که در زمان اوج گیری خواسته ” نه به جمهوری اسلامی ” او توان گرم کردن بازار بسیار کساد ” نمایش انتخاباتی “ را دارد و می تواند با گرم گردن بازار این نمایش، ۴ سال دیگر به حیات این رژیم استمرار ببخشد. اما یقینا این فریبکاری رژیم این بار نتیجه نخواهد داد. زیرا:
اولا :استراتژی علی خامنه ای بر یک دست کردن کلیت حاکمیت و گماردن یک چهره نظامی بر مسند ” ریاست جمهوری ” است؛ مسندی که تنها نقش یک ” تدارکاتچی” را دارد. لذا کاندیداتوری جناب تاج زاده تنها مصرف گرم کردن تنور ” نمایش انتخاباتی “ برای انتخاب این ” تدارکاتچی ” است.
ثانیا: آنچه که بر همه عرصه های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و نظامی کشور چنگ انداخته، عبارت است از یک تشکیلات مافیایی خوفناکی هست که سپاه و بسیج و عوامل اطلاعاتی ، دسته‌جات متعدد سرکوب و ترور داخلی و خارجی آن را تشکیل می دهند و” رئیس جمهور انتصابی ” در خدمت این دستگاه عظیم مافیایی هست و نه بلعکس. البته اگر حتی در خدمت آن هم نباشد کاری هم نمی تواند بکند ، زیرا نه قدرت قانونی دارد و نه نیرویی برای اعمال این قدرت. نمونه روشن این است که: در زمان ریاست جمهوری خاتمی حتی فرماندهی نیروی انتظامی را به وزیر کشور خاتمی ندادند که هیچ بلکه عمامه آقای وزیر کشورش توسط همان هایی که باید در زیر نظر وی انجام وظیفه می کردند، بر زمین انداخته شد.
موقعی که قانون اساسی بیش از ۸۰ درصد قدرت سیاسی را به فقیه سپرده و در ۲۰ درصد بقیه هم فقیه دخالت می کند.
موقعی که بیش از ۸۰ درصد سرمایه های کشور در اختیار نهادهایی هست که دولت رسمی هیچ دخل و تصرفی در آنها ندارد.
موقعی که کارفرمای اصلی بیش از ۸۰ درصد پروژه های بزرگ کشور، قرارگاه خاتم الانبیاء و بنیاد مستضعفان، کمیته امداد خمینی و آستان قدس رضوی هست و دولت در آنها نقشی ندارد.
موقعی که تصمیم گیری در رابطه با همه پروژه های مهم همچون برجام، قراردادها و سند های همکاری توسط بیت رهبری و سرداران و مافیای سپاه صورت می گیرد و دولت و وزیران هیچ نقش ندارند و تنها مجری بی اراده این تصمیمات هستند.
موقعی که شورای نگهبان است، شورای خبرگان است، شورای تشخیص مصلحت نظام است، و مجلسی که بیش از دو سوم نمایندگان اش مداح رهبر هستند و سردار سپاه، تاج زاده اگر رئیس جمهور هم شود چه کاری می تواند بکند به جز اینکه بستر رانت خواری استمرارطلبانی که از” زمان “ ریاست جمهوری” احمدی نژاد ” کمی از اصول گرایان عقب مانده اند را هموار کند، آن هم نه از صد ها میلیارد دلاری که در نهادها و بنیاد ها و قرارگاه هایی که زیر نظر بیت خامنه ای غصب شده اند. بلکه مستقیما از جیب ملت. همان کاری که حسن روحانی انجام داد و امروز توسط مالباختگان و مردم ایران به ” بی شرفی” ملقب شده است. این راه برای آقای مصطفی تاج زاده هم باز است، این گوی و این میدان!
